Bu süreci, birinci yılını doldurduğu şu günlerde ele alıyoruz. Bir yıllık bu zaman diliminde nelerin elde edildiğini, hangi noktaya gelindiğini, önümüzde ne gibi riskler olduğunu ve sürecin özellikle Suriye merkezli bölgesel yansımalarını değerlendirmek istiyorum. Devlet Bahçeli, geçtiğimiz Ekim ayında bu konuyu gündeme getirdiğinde, ne siyasetin ne de toplumun gündeminde böyle

Suriye’de rejim değişikliği gerçekleştiğinde Ankara’nın temel beklentisi oldukça netti: Ülkedeki tüm silahlı unsurların milli orduya entegre olması, bölgesel yapılanmaların Şam’la bütünleşmesi, ülkenin üniter yapısının tahkim edilmesi, tüm toplumsal kesimlerin haklarının anayasa güvencesine alınması ve siyasal katılımın sağlanması.  Bu çerçevede Kürt meselesinin hem kendi sınırları içinde çözülmesi hem de Suriye devletinin

Irkçılık, halkları tüketen bir zehirdir… Anadolu, yüzyıllardır farklı dillerin, inançların ve yaşam biçimlerinin kesiştiği bir coğrafya. Bu çeşitlilik hem kültürel zenginliğin hem de siyasetin en hassas damarlarından biri. Bu nedenle, 1921 Anayasası çoğulculuğa dayalıydı. Ancak sonraki değişiklikler tekçi kimlik anlayışını öne çıkardı ve siyaseti ise uzun yıllar gerilim hattında tuttu.

Türkiye yıllarca zahmetini çekip, menziline vardığında elinde bir şey kalmayan anlamsız yükleri taşımaya alışkın. Böyle bir siyaset geleneğimiz olduğu kadar, demokrasi krizi yaşadığımız dönemlerde siyasetten kaçış geleneğimiz de var. 2013 sonundan itibaren ilk işaretlerini veren Türkiye’nin siyasetsizlik krizi, 2016 darbe girişimiyle yeni bir safhaya geçti. Siyasete iki müdahalenin sebep olduğu